Druk bezig met heel veel.

Hola schatjes,

Het is hier nu kwart voor elf 's avonds. Voor mijn doen erg laat. Als ik niet ga stappen lig ik er tussen 9 en 10 zeker in. Maar deze week heb ik wat meer energie om dingen te doen lijkt het. Weet niet of het komt door de groenteschotels van de chinees (en die zijn lekker!) of door het feit dat ik voor het eerst weer friet, chips en zoetigheid heb gegeten, maar ik heb 1000 ideeen en blijf maar ratelen in mijn hoofd en met Yol. We hebben opeens allerlei onderwijsideeen, waar we dan ook iets mee willen. We kunnen het ook niet laten om te dromen over een geweldig studiecentrum hier met een mooi gebouw veel spullen en goede begeleiding. Maar dat blijven dromen.
Onze realiteit is dat er nog heel veel moet gebeuren om onze manier van werken met de kinderen goed te laten verlopen. Bij de kleintjes loopt het steeds beter en we ontwikkelen steeds meer materialen en werkbladen. Maar het blijft feit dat we ruimte en materialen missen en tijd om goede strategieen aan de kinderen aan te leren.
En dan hebben wij iedere dag de mogelijkheid (of we maken tijd!)om met de kinderen te oefenen en ze vooruit te zien gaan.Wij hebben nu kinderen die zo enthousiast zijn dat ze de hele dag willen oefenen en op het eind van de les balen dat het tijd is.
In de andere groepen zijn ze eigenlijk nog bijna alleen bezig met het maken van het huiswerk. Aan inoefenen komen ze niet echt toe. Probleem is daar ook dat ze de materialen missen en ook niet weten wat ze met de kinderen zouden moeten en kunnen doen. Daar ben ik dus nu samen met Yol mee bezig. Het regelen van materialen (met dank aan alle hulp van allerlei personen), het praten met personen die ons meer kunnen vertellen over het onderwijs in Peru en wat de kinderen allemaal moeten weten op het eind van een jaar, het zoeken naar materialen hier, het zoeken op internet naar hulpprogramma's, het praten met de mensen hier en ga zo maar door. Het is nu nog veel orientatie en geregel. Het echte resultaat hiervan zal nog een hele tijd op zich laten wachten. Ik heb wel gemerkt dat ik het erg leuk vind om me met dit soort dingen bezig te houden. Ik vind het wel een uitdaging. Ben alleen echt bang dat de tijd te kort is!

Ben vandaag ook met Yol naar een bijeenkomst geweest over sexueel misbruik van kinderen en volwassenen. Kon niet alles volgen, want het was in het Spaans, maar het was goed om er bij te zijn.
Het is gewoon dramatisch als je weet (en ik denk dat we eigenlijk maar weinig weten!) in hoeveel gezinnen geweld en sexueel misbruik voorkomt. Erna ook nog met Yol gepraat over de kinderen hier. Ik wist wel dat bijna alle kinderen thuis vanalles hadden mee gemaakt, maar nu komt het opeens zo dicht bij. De ver van mijn bed verhalen, hebben opeens een naam en een gezicht. En dan schrik je wel en bekijk je veel kinderen opeens met andere ogen. Als je weet van de verkrachtingen door ooms of stiefvaders (en moeders die dat gewoon ontkennen!), verkrachtingen door zogenaamde sjamanen, misbruik van kinderen onderling en ga zo maar door, dan besef je opeens waarom zo veel kinderen zo negatief over zichzelf denken en soms zo'n probleemgedrag vertonen. En dan besef je ook dat er eigenlijk heel dringend hier ook iets mee gedaan moet worden. Nou zagen we op de bijeenkomst een video over hun werkwijze met deze kinderen en we waren erg onder de indruk. Het was een erg Nederlands en goed opgezet programma. We gaan volgende week eens praten met de mensen van daar over het hoe, wie, wat, waar en natuurlijk over de kosten. Wie weet zou het iets kunnen zijn voor onze kinderen. Want we willen ze alle kansen bieden op een goede toekomst, met een positief zelfbeeld en zelfvertrouwen.

Maar het zijn deze week natuurlijk niet alleen maar serieuze zaken geweest. We hadden ook een feest hier. Vier keer per jaar worden de verjaardagen van de kinderen van dat semester gevierd. En dat wordt groots aangepakt. Er is een clown met hulpje in pak, er is veel snoepgoed, er zijn twee taarten, er zijn cadeautjes, er is een pinada (groot figuur dat ophangt en op het eind naarbeneden getrokken of gemept wordt en dat vol zit met meel en cadeautjes!) en er was vooral veel muziek en er werd veel gedanst. En dansen kunnen ze. Ik heb ze nu ook op video. Jammer genoeg kan ik ze hier nog niet plaatsen, maar het schijnt eraan te komen. Echt je kijkt je ogen uit.

Ook ben ik Belen nog gaan bezoeken. Heb al eerder over deze wijk verteld. Het is armoede van begin tot eind. Huisjes die normaal op het water drijven en waar eigenlijk niets is. Binnen is het donker, het stinkt naar rook van de keuken en er zijn geen voorzieningen. En buiten ligt overal rommel.
Maar je ziet ook mooie enorme drijvende planten, kleurige huisjes, mensen die supervriendelijk zijn en je hoort altijd vrolijke muziek.
Leuk om eens langs te varen en rond te lopen.

En mijn laatste ding, want anders worden jullie weer gek van me.
We hebben een nieuwe liefde op Arco Iris. Black (ons kleine hondje) liep te sjansen, te spelen en te bijten met een van onze eenden. In het begin dacht ik dat hij pato wilde opeten, maar pato beet even hard terug. Daarna lagen ze samen heel schattig in het gras. We hebben het eendje uit eindelijk toch maar veilig terug gezet. Je weet het maar nooit met zo'n heftige liefde.

Nou ga zo ook maar eens pitten. Morgen ook weer een lange dag voor de boeg met gewone les en twee engelse klassen (en engels is nog zo'n dramatisch punt hier, maar dat is voor een andere keer!).
Hoop dat mt jullie alles goed is.
Liefs Yelke