Nederland, Amber, afscheid en een nieuw begin.
Door: Marielle
Blijf op de hoogte en volg Marielle
17 November 2009 | Peru, Iquitos
Veel te lang weer niets van me laten horen. En niet omdat er niets gebeurd hier. Eerder dat het te druk is met vanalles en nog wat. Gelukkig kan ik héél snel ¨live¨ met jullie kletsen. Ik kan jullie vertellen dat ik me er ontzettend op verheug. Na 2 ½ jaar is het ook echt weer tijd. En vooral met Amber. Ik wil zo graag dat jullie haar (en Ot natuurlijk ook) leren kennen en zij jullie.
Ze wordt gewoon al een jaar maandag en heeft haar oom nog nooit gezien. Dat is soms heel erg moeilijk. Hoe graag ik hier ook ben. Maar 14 december is het zo ver. Dan komen we aan op schiphol. Andere belangrijke data: 18 december breng ik een bezoek aan Bs Windekind om iedereen daar weer te zien en 19 december is er een ´Peruvian´ (zelfde als Amerikaanse) party bij mijn moeder thuis, voor wie zin heeft. En wie mij persoonlijk wil ontmoeten, moet me even mailen, want het wordt een lekker druk programma
Maar voor de grote reis staan er nog hel wat dingen hier te gebeuren. Zoals het eerste feestje van mijn kleine meisje. Zo raar dat ze al een jaar wordt. Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe ik een jaa geleden nog met mijn enorme buik en opgezwollen voeten liep te puffen van de hitte. Ik kon niet wachten tot het zo ver zou zijn en ik zou weten of ik een jongetje of een meisje zou krijgen en hoe hij/zij zou eruit zou zien. Hoe dichterbij de datum nadert hoe meer de bevalling weer terug komt. Ik vergeet nooit meer hoe blij we waren toen we hoorden dat we een klein meisje hadden, de eerste bange minuut, omdat ze niet huilde, haar voor het eerst in mijn armen en aan de borst en dat kleine mensje eindelijk thuis.
Wat is de tijd toch snel gegaan en wat is er veel veranderd. Dat hele kleine afhankelijke Ambertje is nu een grote meid aan het worden, die druk door het huis wandelt en allemaal kattekwaad uit haalt, een kwetter in huis met al haar verhalen, haar speelgoed overal en haar guitige bekkie bij alles wat ze doet. Vooral als ze iets nieuws leert of als ze iets doet wat ze niet mag. Ik kan jullie zeggen dat het zowel voor mij als voor Ot nog steeds genieten is en dat we apetrots op haar zijn. Gelukkig kunnen jullie het snel zelf zien.
Verder ben ik heel erg druk met het hele onderwijsproject. Zowel met de lessen op Arco Iris als op de 2 scholen in de buitenwijken is er genoeg te doen. En omdat we tegen het eind van het schooljaar lopen, vooral veel af te ronden en vooruit te plannen voor komend jaar.
Op de twee scholen gaan we over twee weken het eind examen voor de eerste klas afnemen. In het begin van het schooljaar (San Lucas iets later) hebben we hetzelfde examen afgenomen bij de kinderen van de tweede klas, met schrikbarende resultaten. Nu gaan we kijken om te zien of onze hulp ook daadwerkelijk resultaat heeft. Al is zelfs zonder examen ook wel te zien dat het helpt. Vooral op San Lucas, waar we de kinderen hebben gesplits in twee niveau groepen, zie je dat beide groepen vooruit gaan. De zwakkeren een heel stuk langamer, maar ze hebben vertrouwen in zichzelf en gaan vooruit. Ik zal jullie na het examen uitgebreid op de hoogte stellen van de resultaten.
Ook op Arco Iris lopen de lessen gewoon door. Voor de kinderen van het Hogar en voor de kinderen van buiten (en hun ouders) is het nog steeds een zeer grote hulp. Je ziet dat de kinderen die hier komen, meer zelfvertrouwen hebben en beter mee kunnen op school. Tenminste als de juffen niet (zoals de laatste tijd wel heel vaak), met belachelijk moeilijk en veel huiswerk aankomen.
Dat ging vorig jaar een stuk beter, toen de juffen hier zelf met de kinderen het huiswerk kwamen maken. Ze zagen toen zelf in hoe moeilijk en veel het soms was en pasten dat aan. Ook kwamen de kinderen toen regelmatiger, omdat de juffen op shool ze meteen aanspraken als ze niet kwamen. Het zou goed zijn als er voor volgend jaar toch weer iets van een samenwerking met Melvin Jones op gang gebracht kon worden.
Dat is wel iets wat ik mijn opvolger wil mee geven. Want zoals jullie weten ben ik er dan niet meer. Dat is een rare gedachte. Ik heb hier nu 3 ½ jaar gewerkt. Het project hier opgezet en nu ga ik hier weg. Ik herinner me nog hoe onzeker ik hier binnenkwam, hoeveel moeite ik had met de taal, de totaal andere cultuur en met mezelf. Ik heb hier heel veel geleerd ( veel kansen gekregen!) en veel genoten. Het is een mooie plek,met geweldige kinderen. Kinderen waarvan je (of je wilt of niet) een smile op je gezicht krijgt. Het zijn gewoon ongelofelijke schatjes. Kinderen die hier, weer kind kunnen zijn. Met hulp van geweldige mensen die met hun werken. Ik ga ze zeker missen. Gelukkig ga ik niet weg uit Iquitos en kan ik altijd op bezoek komen.
En een einde van het ene is meestal het begin van het andere. Het begin van El Manguaré. (www.elmanguare.nl) Een stichting die gegroeid is, uit de ervaringen die we in Arco Iris opgedaan hebben. Een andere manier van hulp bieden, voor een andere en grotere groep kinderen. Ik heb er al vanalles over verteld, maar zal jullie uitgebreid op de hoogte stellen als ik in Nederland ben. Want we hebben jullie hulp heel hard nodig. Alleen kunnen we het niet.
Ik heb er in elk geval superveel zin in om in 2010 flink met El Manguare aan de slag te gaan!
Heel veel liefs en tot heel erg snel.
Marielle
-
17 November 2009 - 16:53
Martine:
Ik stuurde je net een mailtje en daarna zag ik dat je hier weer wat geschreven had. Leuk om te lezen hoe het met jullie gaat, helemaal goed zo te lezen! Heerlijk om uit te kijken naar jullie reis naar Nederland. Heel veel plezier alvast!
Martine -
17 November 2009 - 20:07
Mam:
Eindelijk zie ik mijn kleinkind lopen en er zijn foto's bij waarop ik haar bijna niet herken. Wat zal ik blij zijn jullie weer te zien en wat heb ik jullie gemist. Nog even en dan kan ik eindelijk weer "oma" zijn. Het afscheid van de kinderen van Arco Iris zal moeilijk zijn en gelukkig is het dichtbij. -
17 November 2009 - 21:59
Heleen:
Heej!
Wat leuk om weer wat te lezen! En al die foto's natuurlijk, wat een mooie meid, jullie Amber! Geweldig om die filmpjes te zien! Echt ongelofelijk zo groot al, wat gaat de tijd snel.. alweer een jaar voorbij.
En n mooi nieuw project hoor! Veel succes en geniet hier bij je familie! Kus -
18 November 2009 - 08:56
Rieke:
Eindelijk hoor ;) Leuk om weer iets van je te lezen! En de foto's zijn echt super mooi, vooral die van jou met Amber.. Wat is ze al enorm groot!
Ik heb suuuper veel zin in half december om jullie weer te zien :) Ik weet nog niet wanneer ik erbij kan zijn, want houd mijzelf aardig druk met school. Maar in ieder geval kom ik jullie dan een keer opzoeken!
-
18 November 2009 - 09:04
Floor:
Wat leuk deze update! En wat klinkt het allemaal goed. Sterkte met afscheid nemen op AI. En misschien tot in NL, vergeet je winterkleren niet... :) -
18 November 2009 - 14:33
Jan Vivianne En Kyra:
Hallo alle 3
Wat een heerlijke up date weer.
Ik zit met tranen in mijn ogen te lezen, het geluk spat er van af!
En die Amber, wat een beauty is het!!
Zeker een mensje om trots op te zijn maar wa wil je met zo'n moeder als jij!!
Ik verheug me er erg op jullie te zien,19 december staat alvast genoteerd maar als je tijd hebt wil ik je zo ook wel ontmoeten.....en bijpraten en Ot leren kennen en Amber knuffelen.
Je nieuwe project gaat zeker slagen want met zoveel doorzettingsvermogen als jij kan het niet stuk.
Tot snel
Jan Vivianne en Kyra -
19 November 2009 - 10:20
Dorien:
Wat zien jullie er goed uit alledrie! Amber lijkt sprekend op jullie allebei, alleen als ze met haar blote buik (tegen de hitte) achterover leunt op de bank lijkt ze meer op papa :) leuk om te zien zeg!
Ik hoop dat jullie genieten.
Heel veel succes met el manguare en een hele mooie reis! (Neem dikke truien mee en een sjaal en een want en een sok!! Vooral voor Ott, die is niks gewend denk ik!)
Liefs, Dorien -
19 November 2009 - 10:51
Anke:
Hola chica, mi amarante, y mi nina!
Klinkt echt allemaal heerlijk!! Volgens mij moet ik gewoon gaan sparen en een paar weekjes langs gaan komen, want als ik die filmpjes en foto's zie dan mis ik veel te veel! Wat wordt amber groot zeg! Echt een meisje. Snap dat Ot en jij genieten, en de "ooms" natuurlijk ook!
19 dec ben ik er helaas niet bij, maar ik zie je heel snel!!!
Gran beso y abrazo,
anke -
03 December 2009 - 18:00
Killian Poolmans:
hallo marielle,
ik wilde bijna juffrouw marielle typen, omdat ik dat zo gewent ben! ik weet niet of u nog weet wie ik ben. ik heb 4 jaar geleden bij u in de klas gezeten, in groep 7. ik was het jongetje met rode haren en u vond dat ik auditie moest doen voor de musical puk van de petterflet!! ik hoop dat u zich me nog kan herinneren. ik kan mij u wel nog erg goed herinneren. ik heb een prachtige tijd gehad in de klas!! met mij gaat het super goed, ik zit op 5 gymnasium en ben bezig met kiezen van een studie. ik vind het geweldig om te reizen en heb mij dan ook aangemeld via een school project, het project heet: Xplore Peru! dit is een project van global exploration. toen ik dus hoorde dat ik naar Peru ging, ben ik zo snel mogelijk uw naam gaan googlen. ik weet niet of u iets met deze organisatie doet, maar dat maakt ook niet veel uit, ik vond het gewoon leuk om weer eens contact met u op te nemen, vooral omdat ik nu naar de plek ga die voor mij altijd gelinkt was met u! ik zie nu dat u echt uw plek gevonden hebt daar. u hebt zelfs een kind gekregen, geweldig!!! wat een mooie foto's!!! ik dacht dat het wel leuk was om weer iets van u te horen, niet alleen omdat ik naar Peru gaat. maar omdat ik sowieso veel bewondering hebt voor wat u doet. ik hoop dat u zich mij nog herinnert en dat ik een reactie terug krijg, haha.
mijn email aderes is: killi.n@live.nl
groetjes en hoop snel iets van u te horen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
