Mijn laatste reisdagen en weer thuis!
Door: Marielle
Blijf op de hoogte en volg Marielle
10 Februari 2007 | Peru, Iquitos
Hola allemaal,
Hier eindelijk weer eens een berichtje uit een extreem heet Iquitos. Zo heet dat zelfs de mensen van hier het extreem vinden. Het is gewoon al dagen aan een stuk 40 graden en er valt geen druppel regen om het een beetje af te laten koelen. Overdag trek ik het wel, maar de nachten. Pfpfpf dat valt vies tegen. Stikbenauwd in mijn kamer en dan ook nog eens veel muggen. Maar ja....nog altijd beter dan biterre kou! :p
Mijn laatste reisdaagjes waren heftig. Na de Galapagos had ik het eigenlijk wel een beetje gehad. Wilde terug naar de Galapagos of naar huis. Aangezien terug niet kon, wilde ik dus naar Iquitos. Ik had alleen nog een dagje shoppen op de markt in Otavalo ingepland en dan zou de terugtocht beginnen. Dat shoppen was dus niet zo geweldig. Buiten het feit dat ik twee mensen bij mij had die eigenlijk niet wilden shoppen, had ik namenlijk nog een rotervaring. Wilde op een gegeven moment betalen toen ik erachter kwam dat mijn beurs weg was. Hadden ze mijn tas opengesneden! Beurs met bankpas weg en camera weg. Even balen, maar gelukkig kon ik het snel weer relativeren. Ik had mijn paspoort en creditcard nog en....joepie, joepie, joepie....ik had de dag ervoor al mijn foto's op de computer van mijn hostel gezet. Kon ik die tenminste nog op een cd branden. Al was het natuurlijk wel een supergoed excuus geweest om alles nog eens over te moeten doen! :p
Na een terugreis van 2 dagen kwam ik aan in Iquitos. Toen ik uit het vliegtuig stapte rook het gewoon weer als thuis. Heerlijk!
De dagen erna waren superleuk, maar ook raar. Het was heerlijk om iedereen weer even te zien. Vooral de kinderen. Al was ik blij dat het de eerste dag nog niet alle veertig kinderen waren. Kon ik er nog even rustig weer in komen. Merkte wel dat ik ze gemist had. Dat lekkere gestoei en geknuffel met ze.
Natuurlijk ben ik ook even de nieuwste aanwinst van Victor en Yol gaan bekijken. Ze hebben er namenlijk een derde prachtdochter bij. En Fenne is wel een heel makkelijk en tevreden kind. Echt een dopje (om in mijn woorden te spreken!)
Ook leuk om alle modulo's eens goed te bekijken. Onze werkmannen hebben namenlijk erg hard gewerkt. Alles is geverfd en opgeknapt. Het ziet er weer allemaal erg fris uit.
31 januari was hier de grote invasie. Toen kwamen namelijk alle kinderen terug. Heerlijk om weer iedereen te zien, maar ook erg druk.
Was fijn om te zien, dat de meeste kinderen er goed uitzagen, al zijn er altijd kinderen waar je van schrikt. Sommigen waren erg afgevallen en een paar hadden overal wondjes. Alexis van drie was er het ergst aan toen. Die was flink ziek geweest (en is nog steeds niet helemaal beter!). Hij zat onder de uitslag, was afgevallen en zelfs zijn haren waren gedeeltelijk uitgevallen. Hij had al altijd de blik van een oud mannetje, maar nu helemaal.
Gelukkig waren er ook veel kinderen die er gezond uitzagen, al weet je natuurlijk nooit wat er thuis zich allemaal heeft afgespeeld.
Voor veel kinderen is het terugkomen hier heel dubbel. Niet meer leven met veel mensen in een veel te klein huisje, waar het vaak onder water staat. Niet meer honger hoeven hebben, omdat er geen geld voor eten is. Niet meer hoeven werken met mama op de markt. Maar wel weer je familie moeten missen. Er vloeien altijd toch wel weer wat tranen.
Het rare voor mij was het besef dat ik hier voorlopig nog wel even ben. Heb besloten om namenlijk nog zeker een jaar langer te blijven en waarschijnlijk nog wel meer. Dat voelt voor mij erg goed, moet ik zeggen. Maar natuurlijk ook wel een beetje spannend. Niet zo maar een beslissing.
Vooral het besef dat je sommige mensen dus heel weinig gaat zien, maakt het soms wel een beetje dubbel. Maar ik weet dat ik het heel graag wil. Voel me hier heel goed en heb gewoon echt een droombaan. Wie wil nu niet zo'n uitdagend werk doen, met zulke schatjes!
Deze week zijn we begonnen met de Vacanciones Utilis. Hier in Peru hebben de kinderen altijd drie maanden vakantie. De laatste maand van die drie hebben wij voor onze kinderen altijd een heel programma.
Zo ook nu.
We beginnen iedere dag met twee uur les in onze klasjes. Je merkt dat er bij veel kinderen toch al weer een heleboel weg is. En het zijn al vaak niet de sterkste kinderen op school. Ze vallen op allerlei vakken uit en zijn vaak heel faalangstig.
Wij proberen ze deze maand daarom zo veel mogelijk bij te spijkeren op alle gebieden. Dan beginnen ze in elk geval met een goede basis en een goed gevoel weer aan het nieuwe schooljaar. En ik moet zeggen dat de kinderen het ook erg leuk vinden om weer bezig te zijn.
Na de twee uur les gaat ieder kind naar zijn of haar onderdeel. Voor de kleintjes hebben we 's ochtends drama (theater), sport en knutselen en voor de groten is er koken, naaien en timmeren.
Ikzelf zit dan samen met Laura en Martha bij drama. Deze week zijn we begonnen met thema circus. We hebben veel verhaaltjes, muziek, dansjes, toneelspelen en knutselen en tekenen. Erg leuk allemaal.
Al merken we wel dat redelijk wat kinderen het allemaal niet zo gewend zijn. Ze durven niet en zijn vaak ook bang om iets niet goed te doen. Daarom proberen ze dingen, waarvan ze niet zeker weten dat het gaat lukken, maar liever te vermijden. Het merendeel van de kinderen kun je er gelukkig wel weer bij trekken en van de enkeling die echt niet wil, hopen we dat hij of zij na een tijdje wel bij gaat trekken als we het maar blijven proberen.
Na een lange pauze en een lunch hebben we het middagprogramma. De kleintjes hebben dan vrij spelen met puzzels, beren, poppen, blokken, kleurplaten, etc. Daarbij hebben ze afwisselend muziek, computer, bieb en winkel en les over de kippen.
De groten hebben onderhoud van het terrein, electriciteit en drama en muziek.
Ook hier zit ik bij drama. Deze week zijn we heel leuk begonnen met schimmenspel. Ze hebben allemaal leuke sprookjes gekregen (en zelfs de groten luisteren het liefst de hele middag ademloos naar sprookjes!). Hier zijn ze nu de schimmen/figuren bij aan het maken. Daarna gaan ze de verhalen oefenen, die we uiteindelijk gaan spelen voor de kleintjes. Ze zijn erg enthousiast en wij ook!
Na Biohuerta gaan we bijna dagelijks nog een uurtje met de groten volleyballen. En ik kan je vertellen dat dat er soms behoorlijk fanatiek aan toe gaat. Maar ik moet zeggen dat ik het wel heel lekker vind. Een beetje lichaamsbeweging is nooit weg! Vooral niet na een vakantie met veel lekker eten.
Nou ik ga maar weer eens stoppen, want er staat genoeg.
Wil wel nog even iedereen bedanken die bezig is of was met acties, inzamelingen en het sturen van spullen. Het komt hier echt goed van pas!
Dikke knuffel Yelke
Hier eindelijk weer eens een berichtje uit een extreem heet Iquitos. Zo heet dat zelfs de mensen van hier het extreem vinden. Het is gewoon al dagen aan een stuk 40 graden en er valt geen druppel regen om het een beetje af te laten koelen. Overdag trek ik het wel, maar de nachten. Pfpfpf dat valt vies tegen. Stikbenauwd in mijn kamer en dan ook nog eens veel muggen. Maar ja....nog altijd beter dan biterre kou! :p
Mijn laatste reisdaagjes waren heftig. Na de Galapagos had ik het eigenlijk wel een beetje gehad. Wilde terug naar de Galapagos of naar huis. Aangezien terug niet kon, wilde ik dus naar Iquitos. Ik had alleen nog een dagje shoppen op de markt in Otavalo ingepland en dan zou de terugtocht beginnen. Dat shoppen was dus niet zo geweldig. Buiten het feit dat ik twee mensen bij mij had die eigenlijk niet wilden shoppen, had ik namenlijk nog een rotervaring. Wilde op een gegeven moment betalen toen ik erachter kwam dat mijn beurs weg was. Hadden ze mijn tas opengesneden! Beurs met bankpas weg en camera weg. Even balen, maar gelukkig kon ik het snel weer relativeren. Ik had mijn paspoort en creditcard nog en....joepie, joepie, joepie....ik had de dag ervoor al mijn foto's op de computer van mijn hostel gezet. Kon ik die tenminste nog op een cd branden. Al was het natuurlijk wel een supergoed excuus geweest om alles nog eens over te moeten doen! :p
Na een terugreis van 2 dagen kwam ik aan in Iquitos. Toen ik uit het vliegtuig stapte rook het gewoon weer als thuis. Heerlijk!
De dagen erna waren superleuk, maar ook raar. Het was heerlijk om iedereen weer even te zien. Vooral de kinderen. Al was ik blij dat het de eerste dag nog niet alle veertig kinderen waren. Kon ik er nog even rustig weer in komen. Merkte wel dat ik ze gemist had. Dat lekkere gestoei en geknuffel met ze.
Natuurlijk ben ik ook even de nieuwste aanwinst van Victor en Yol gaan bekijken. Ze hebben er namenlijk een derde prachtdochter bij. En Fenne is wel een heel makkelijk en tevreden kind. Echt een dopje (om in mijn woorden te spreken!)
Ook leuk om alle modulo's eens goed te bekijken. Onze werkmannen hebben namenlijk erg hard gewerkt. Alles is geverfd en opgeknapt. Het ziet er weer allemaal erg fris uit.
31 januari was hier de grote invasie. Toen kwamen namelijk alle kinderen terug. Heerlijk om weer iedereen te zien, maar ook erg druk.
Was fijn om te zien, dat de meeste kinderen er goed uitzagen, al zijn er altijd kinderen waar je van schrikt. Sommigen waren erg afgevallen en een paar hadden overal wondjes. Alexis van drie was er het ergst aan toen. Die was flink ziek geweest (en is nog steeds niet helemaal beter!). Hij zat onder de uitslag, was afgevallen en zelfs zijn haren waren gedeeltelijk uitgevallen. Hij had al altijd de blik van een oud mannetje, maar nu helemaal.
Gelukkig waren er ook veel kinderen die er gezond uitzagen, al weet je natuurlijk nooit wat er thuis zich allemaal heeft afgespeeld.
Voor veel kinderen is het terugkomen hier heel dubbel. Niet meer leven met veel mensen in een veel te klein huisje, waar het vaak onder water staat. Niet meer honger hoeven hebben, omdat er geen geld voor eten is. Niet meer hoeven werken met mama op de markt. Maar wel weer je familie moeten missen. Er vloeien altijd toch wel weer wat tranen.
Het rare voor mij was het besef dat ik hier voorlopig nog wel even ben. Heb besloten om namenlijk nog zeker een jaar langer te blijven en waarschijnlijk nog wel meer. Dat voelt voor mij erg goed, moet ik zeggen. Maar natuurlijk ook wel een beetje spannend. Niet zo maar een beslissing.
Vooral het besef dat je sommige mensen dus heel weinig gaat zien, maakt het soms wel een beetje dubbel. Maar ik weet dat ik het heel graag wil. Voel me hier heel goed en heb gewoon echt een droombaan. Wie wil nu niet zo'n uitdagend werk doen, met zulke schatjes!
Deze week zijn we begonnen met de Vacanciones Utilis. Hier in Peru hebben de kinderen altijd drie maanden vakantie. De laatste maand van die drie hebben wij voor onze kinderen altijd een heel programma.
Zo ook nu.
We beginnen iedere dag met twee uur les in onze klasjes. Je merkt dat er bij veel kinderen toch al weer een heleboel weg is. En het zijn al vaak niet de sterkste kinderen op school. Ze vallen op allerlei vakken uit en zijn vaak heel faalangstig.
Wij proberen ze deze maand daarom zo veel mogelijk bij te spijkeren op alle gebieden. Dan beginnen ze in elk geval met een goede basis en een goed gevoel weer aan het nieuwe schooljaar. En ik moet zeggen dat de kinderen het ook erg leuk vinden om weer bezig te zijn.
Na de twee uur les gaat ieder kind naar zijn of haar onderdeel. Voor de kleintjes hebben we 's ochtends drama (theater), sport en knutselen en voor de groten is er koken, naaien en timmeren.
Ikzelf zit dan samen met Laura en Martha bij drama. Deze week zijn we begonnen met thema circus. We hebben veel verhaaltjes, muziek, dansjes, toneelspelen en knutselen en tekenen. Erg leuk allemaal.
Al merken we wel dat redelijk wat kinderen het allemaal niet zo gewend zijn. Ze durven niet en zijn vaak ook bang om iets niet goed te doen. Daarom proberen ze dingen, waarvan ze niet zeker weten dat het gaat lukken, maar liever te vermijden. Het merendeel van de kinderen kun je er gelukkig wel weer bij trekken en van de enkeling die echt niet wil, hopen we dat hij of zij na een tijdje wel bij gaat trekken als we het maar blijven proberen.
Na een lange pauze en een lunch hebben we het middagprogramma. De kleintjes hebben dan vrij spelen met puzzels, beren, poppen, blokken, kleurplaten, etc. Daarbij hebben ze afwisselend muziek, computer, bieb en winkel en les over de kippen.
De groten hebben onderhoud van het terrein, electriciteit en drama en muziek.
Ook hier zit ik bij drama. Deze week zijn we heel leuk begonnen met schimmenspel. Ze hebben allemaal leuke sprookjes gekregen (en zelfs de groten luisteren het liefst de hele middag ademloos naar sprookjes!). Hier zijn ze nu de schimmen/figuren bij aan het maken. Daarna gaan ze de verhalen oefenen, die we uiteindelijk gaan spelen voor de kleintjes. Ze zijn erg enthousiast en wij ook!
Na Biohuerta gaan we bijna dagelijks nog een uurtje met de groten volleyballen. En ik kan je vertellen dat dat er soms behoorlijk fanatiek aan toe gaat. Maar ik moet zeggen dat ik het wel heel lekker vind. Een beetje lichaamsbeweging is nooit weg! Vooral niet na een vakantie met veel lekker eten.
Nou ik ga maar weer eens stoppen, want er staat genoeg.
Wil wel nog even iedereen bedanken die bezig is of was met acties, inzamelingen en het sturen van spullen. Het komt hier echt goed van pas!
Dikke knuffel Yelke
-
10 Februari 2007 - 11:03
Yvonne:
hiii marielle,
super leuk om het weer allemaal te lezen en ik zie het ook helemaal voor me weer. Fijn dat je reis zo gaaf was, helaas pindakaas van je portemonnee maar je hebt gelijk, uiteindelijk is het niet zo heel erg belangrijk.
Leuk dat jullie het thema circus hebben..... ik denk dat ik binnenkort maar even de video ga bekijken van het circus optreden toen. Altijd leuk om terug te zien. Geef yol en victor maar een dikke knuffel van mij (en kleine fenne natuurlijk ook).
xx yvonne -
10 Februari 2007 - 14:10
René:
Hey Marielle, we moeten je dus nog minstens een jaar missen?! Nou, je doet goed werk daar en het is leuk om af en toe te lezen hoe het met je gaat! Hier is het bijna carnaval, we zullen er eentje drinken op jou! Groetjes! -
11 Februari 2007 - 13:57
Anita :
Hoi Marielle, vind het iedere keer weer leuk jouw verhalen te lezen. Kan me goed voorstellen dat het je enorm prachtig gevoel geeft om deze kinderen te helpen en vandaar ook je besluit om nog langer te blijven. Geweldig!!
Groetjes -
13 Februari 2007 - 18:08
Stephanie:
Hey hallo!
Jij kent mij niet maar ik las dat je in Cusco (e.o.) bent op je waarbenjij.nuutje! Ik ben Stephanie en wil ook erg graag naar Peru om mijn afstudeerscriptie te schrijven. Eerst wilde ik dit in Engeland doen met mijn vriend samen, maar dat is helaas afgelopen zaterdag uit gegaan. 2 jaar weggegooid zeg maar . Nu ben ik er wel weer aan toe om heel snel weg te gaan. Vanuit Nederland is het best lastig om op korte termijn, binnen 3 weken wil ik eigenlijk wel weg, een afstudeerstage te vinden. Ik zou jou willen vragen of jij mij misschien wil en zou kunnen helpen met het vinden van zo’n stageplek (het schrijven van een communicatieplan/marktonderzoek voor een talenschool oid). Misschien heb je ook nog tips voor een woning of ander soortig onderkomen?? Het zou echt heel tof zijn als je me zou willen helpen!!! Je kunt me mailen op stephanieblokzijl435@hotmail.com. In ieder geval nog veel plezier daar!!!
Groetjes Stephanie
-
13 Februari 2007 - 22:30
Vief:
He meis!
Reageer eens zo ipv van per mail!
Wat een verhaal...je maakt weer vanalles mee. Fijn te lezen dat je het zo naar je zin hebt. Nog langer weg blijven. Ik had het verwacht. Goed van jou. Je doet nu iets wat je helemaal geweldig vindt en dat moet je vasthouden. Ik mis je wel enorm. Vond het zo leuk om je effe echt te horen!!! Tot snel weer. Good luck, liefs Vief PS; zal met Carnaval aan je denken, Ariel de zeemermin...weet je nog vorig jaar? Mijn collega's begonnen er alweer over!
X -
17 Februari 2007 - 15:23
Susanne:
Hallo Marielle,
Zo te lezen heb je het nog altijd prima naar je zin... echt een goede keuze geweest om de boel de boel te laten. (Zouden we allemaal eigenlijk eens wat vaker moeten doen en durven!) Groetjes Susanne -
26 Februari 2007 - 18:29
Marieke:
Hoi Marielle,
Mooie tijd maak je daar door, geniet ervan.
groetjes Marieke -
27 Februari 2007 - 15:58
Anke:
Hi marielle,
je kent me (nog) niet, maar over een paar maanden (in oktober) komen ik en arthur (mijn vriend) jullie richting op om in het tehuis een handje te helpen.
Ik zzal je site op de voet volgen, klinkt allemaal erg leuk! Tot over een paar maanden :-)
groetjes, anke -
28 Februari 2007 - 21:15
Marieke:
Hoi Marielle,
Even een vraag heb jij nog reistips voor mij? Voor Sierra Leone ben ik al bij de GGD geweest, maar misschien weet jij mij uit ervaring ook nog belangrijke dingen te vertellen.
Groetjes en het ga je goed! -
03 Maart 2007 - 02:00
Martine :
Hoi Marielle,
Via de website van Arco Iris vond ik je weblog, erg leuk om te lezen. We moeten maar snel een keer wat afspreken. Heel veel succes met je werk!
Groeten, Martine (uit Iquitos) -
03 Maart 2007 - 17:52
Jiska:
We zijn er bijna door. En we gaan het lekker gezellig maken met de nwe vrijwilligers. Voordeel is:we hebben nu iig regen:D
Kus Jis -
01 Mei 2007 - 18:26
Mirjam:
Ik heb echt respect voor je beslissing zo lang 'onze' kindjes te helpen! Ze kunnen je goed gebruiken! Groetjes aan iedereen daar! Mirjam Pieters, oud-vrijwilligster Arco Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
