Hitte in Peru en afscheid van Iquitos.

Hola lieve allemaal,

Ten eerste allemaal een gelukkig 2007 gewenst. Hoop dat iedereen het jaar goed begonnen is. Heb lang niet geschreven en dat zal voorlopig ook even het laatste bericht zijn. Zit namenlijk midden in mijn ries door het noorden van Peru en Eucador; maar daarover straks meer.
Eerst terug in de tijd. December...het lijkt alweer een eeuwigheid geleden.
December was de maand van de hitte, veel afscheid nemen en de feesten.
Eerst hadden we het afscheid op zaterdagmorgen van Calimero (ons poesje). Ze wilde (s avonds al niet meer eten en s morgens was het helemaal mis. Ze was koud en nat en wilde niet meer eten en is in de handen van Laura gestorven. We hebben haar op het terrein begraven. Onze werkmannen snapten de ophef niet: wie maakt zich nou druk om zo n stom klein poesje! Maar wij vonden het wel erg triest. Het kleine hoopje.
Daarna was het afscheid nemen van alle kinderen die naar huis gingen. Voor de meeste kinderen is dat erg leuk, maar voor degenen waar papa of mama nooit voor komt niet. Niet leuk als je iedereen ziet gaan en jij blijft alleen achter. Had echt met die schatjes te doen. Leuk om zo de feestdagen in te gaan met het gevoel dat niemand je wil. Cony zei letterlijk: Ik heb geen mama! Dat gaat je door merg en been, als een kind dat zegt! Gelukkig kwam mama uiteindelijk opdagen en mocht ze na veel gedoe mee naar huis. Ze had geluk, maar niet iedereen.
Maar je hebt ook de kinderen die eigenlijk niet naar huis willen. Ze weten heel goed waar ze een maand gaan zitten en dat is niet altijd even leuk en fijn. Maar het is zo belangrijk voor ze dat ze in contact blijven met hun familie en de realiteit van het leven buiten Arco Iris. Anders kunnen ze nooit meer wennen. Maar moeilijk is het soms wel.
´
De dag van kerstavond hadden we s morgens vroeg de chocolada van Ney (een van onze werkmannen). Hij woont in een erg arme buurt en zamelt iedere jaar geld in voor dit evenement. Dit jaar had hij dat door middel van een bbq gedaan, die erg gezellig was. Bij een chacolade krijgen de kinderen warme chocolademelk, paneton (soort kerstbrood) en hier ook een cadeautje. Toen wij er om 8 uur kwamen stonden ze al te dringen. Het waren er echt megaveel. Gelukkig ging alles goed en konden Ney en zijn familie zich daarna weer even ontspannen. Ney onder het genot van een muziekje en een flesje bier. Natuurlijk moesten wij ook mee doen. Zit je dan om negen uur s morgens.
Gelukkig hadden we daarna tijd om lekker te gaan zwemmen en bij te komen.
Daarna was er kerst bij Yol en Victor thuis. Gewoon lekker alleen kerstavond met een nachtetentje, dat erg lekker was trouwens! Lijkt meer op oud en nieuw. Om 12 uur zecht iedereen Feliz Navidad en gaat zoenen. Ook is er dan vuurwerk.
De dag erna zijn we weer gaan zwemmen. Echt cool met z´n allen in de bak van de vrachtwagen van Christian.
Maar het echte kerstgevoel heb ik niet gehad. Daar was het denk ik te warm voor. Dat klopt voor je gevoel niet met kerst.

Daarna bgon de grote reis. 28 December vlogen Jis en ik naar Lima. ´s Avonds waren daar ook Marrit en Lars. Erg leuk om bekenden te zien. Je wilt zo veel vertellen. Ook leuk, al die cadeautjes. Heb er al echt van genoten.
Was wel grappig om te merken dat mijn spaans echt al veel beter is. Kan me goed redden. Merk dat ik zowieso anders reis. Eerst liet ik veel aan anderen over.
Nu wil ik alles zelf regelen en onderneem ik ook veel meer. Echt een heel verschil.
Voel mer er erg goed bij moet ik zeggen.
Oud op nieuw hebben we in Baranco gevierd, een wijk in Lima. Erg gezellig moet ik zeggen. Alleen die opdringerige mannen...pfpfp soms erg vermoeiend en irritant.
Onze fotoreportage volgt nog.

2 Januari hebben we ons allemaal opgesplits. Marrit en Lars zijn naar Cusco vertrokken, Jiska heel dapper na veel peinzen naar Huaraz en ik naar Huanchaco dat naast Trojillo ligt.
Merk dat het me erg goed bevalt om eens helemaal alleen te reizen. Had ik een paar jaar geleden niet gedacht!
De hele busreis er naar toe heb ik langs de kuststrook gereden. Wat een droge woestijn. Eigenlijk is bijna het hele noorden zo. Je snapt niet dat sommige mensen deze plek uitkiezen om te gaan wonen.
Huanchaco is een erg leuk badplaatsje waar je goed kunt relaxen. Had er met Dale afgesproken. Dale ken ik nog van de botenrace en Iquitos.Heerlijk op het strand hangen en van mooie ondergaande zonnen genieten. Kijken hoe de vissersboten (van die hele leuke ouderwetse) binnenkomen op de golven met hun vis en de ruines van Chanchan (volk dat hier lang gelden leefde!) bezoeken die erg cool zijn. Chanchan stamt iot de tijd van de Inca´s en er is erg veel van hun woongebieden bewaard gebleven onder het zand. Uiteindelijk zijn ze verjaagd door de Inca´s vele jaren geleden.
Heb in Huanchacu veel geslapen en ben even goed bijgekomen.
Gisteren ben ik vertrokken naar Chiclayo, waar ik had afgesproken met David. Hij is de neef van Martha (een van onze nana´s).
We hebben een erg leuk dagje gehad. Niet heel veel van Chiclayo gezien, maar wel lekker relaxed een paar biertjes gedronken en heerlijk gedanst.
Had namenlijk iets te vieren! Kreeg in de bus een smsje dat mijn petekindje Liv geboren was. Toch een meisje! Echt super. Jammer dat ik niet even snel kan gaan buurten!
Jammer ook om zo snel weer weg te gaan uit Chiclayo, maar er is ook zo veel dat ik nog wil zien.
Vanmorgen ben ik vertrokken naar Piura. Een plek erg noordelijk.Ik was al gewaarschuwd dat het hier warm is en dat klopt ook echt. 35 graden is niks. Ben hier alleen maar om vanavond de nachtbus te pakken naar Loja in Eucador. Dit schijnt de meest veilige doorweg te zijn.
Vanuit Loja vertrek ik morgen meteen weer door naar Cuenca, waar ik eens even een paar daagjes ga blijven. Het schijnt er erg mooi te zijn, dus we zullen het zien.
Daarna reis ik langzaamaan naar Quito van waaruit ik naar de Galapagos zal vliegen. Ja jongens, ga echt! Heb er allemaal superveel zin in.

Weet niet of ik jullie op de hoogte ga houden, want ik heb meer zin om van alles te genieten, maar dan komt de update later wel.
Foto´s van de afgelopen tijd komen nog, maar ik heb de kabel in mijn tas liggen die nog bij de busmaatschappij staat.

Nou lieve schatten ga eens wat eten, want ik val om van de honger.
Tot snel en het ga jullie allemaal goed.

Dikke knuffel Yelke