Rijk!

Lieve allemaal,

Soms weet ik even niet hoe ik moet beginnen en wat ik precies wil gaan schrijven. Er zit vanalles in mijn hoofd, maar wat is nou wel belangrijk en wat niet. En er zijn dingen die voor mij hier heel belangrijk zijn, maar die jullie waarschijnlijk niet zo veel zeggen.

Laat ik maar beginnen met vertellen dat ik me erg goed voel. Het zonnetje schijnt, ik heb net lekker een uur spinning gedaan (doe ik trouwens nog steeds drie keer in de week), ik heb een lekker weekend gehad, met leuke feestjes, avondjes stappen, lekker eten en leuke mensen om me heen. De donkere wolk van spanning en stress die al een tijdje boven mij en Arco Iris hing is na wat onweersbuien met flinke blikseminslagen (die moeilijk te vermijden waren) en donderwolken weggewaaid naar een ander gebied en daardoor is de tropische relaxte sfeer die Iquitos zo lekker maakt, gelukkig weer wedergekeerd. Zelfs de 100 mannen ( vandaag zijn het er echt megaveel, normaal zijn het er gelukkig minder!) voor mijn huis, met hun starende blikken, opmerkingen en sisgeluidem konden me vandaag niet deren. Laat ze maar lekker hangen en wachten op werk.

Ik voel me hier heel vaak zo rijk. Soms schaam ik me er een beetje voor. Ik heb hier een groot huis, waarin ik alleen woon, terwijl de meeste mensen hier echt niet zo´n mooi huis hebben en er al zeker niet alleen wonen, maar met z´n tienen of zo; al vinden ze dat laatste niet zo erg. Het is eerder dat ze mij erg zielig vinden. Zo´n meisje alleen, zonder familie of vriend in een groot huis. Das toch wel heel triest. Gelukkig voelt het voor mij niet zo. Vooral niet met mijn twee nieuwste huisgenoten: Puk en Muk ( hier uitgesproken als Poek en Moek); twee schattige en heel ondeugende katertjes van 8 weken.
Verder voel ik me rijk, omdat ik geld heb om drie keer in de week naar de sportschool te gaan. Van die 5 sol per keer, koken sommmige moeders (vooral die van onze kinderen) voor een heel gezin. En ik denk niet voor 1 dag. Al moet je dan niet vragen hoeveel afwissling er in hun voeding zit. Rijst, rijst, rijst en nog eens rijst. Het is niet voor niets dat veel kinderen die bij ons binnenkomen in het begin heel veel moeite hebben met eten. Ze zijn niet gewend om te eten en ook niet om groenten te eten. Dat kost altijd wel een tijdje. Sommige kinderen zijn echt heel weinig gewend ook qua aandacht. Onze kleinste spruit
(Brigan van 2), is daar een goed voorbeeld van. Hij doet helemaal niets. Zet hem ergens neer en hij staart maar wat voor zich uit en blijft zitten. Volgens mij kan hij dat heel lang volhouden. Je krijgt nauwelijks een reactie uit hem. Zelfs op de kleine poesjes reageert hij niet, terwijl de meeste kinderen dat geweldig vinden. En het erge vind ik dat hij niet het enige kind is dat hier zo binnen komt. Die kinderen zijn vaak afgestompt door alles wat er is gebeurd en door onderstimulatie. Gelukkig zien we wel dat ze in de loop der tijd weer bijtrekken en vaak ook dat ze met alle aandacht en liefde die ze ontvangen, opbloeien tot normaal functionerende kinderen. Dus ik heb goede hoop dat dat met Brigan ook vast nog gaat gebeuren. En dat ik (met zo veel anderen) aan zo´n belangrijk iets mag meewerken geeft me ook weer zo´n megarijk gevoel. Dan besef ik maar weer eens dat ik een supermooie baan heb. Zorgen dat kinderen opgroeien tot zelfstandige, nadenkende, vrolijke kinderen met zelfvertrouwen, is toch wel een belangrijke taak. En als dat dan ook nog eens goed lukt, dan is dat helemaal geweldig. Dat wij nu zien dat onze kinderen meer zelfvertrouwen hebben, vragen stellen, nadenken over dingen is al geweldig, maar dat zelfs de directrice van school vol lof is over onze kinderen, is natuurlijk het betere werk. Want daardoor staat ze helemaal achter onze onderwijsplannen voor volgend jaar en krijgen we alle vrijheid om te doen zoals wij denken dat het goed is. De vrijheid om met haar leerkrachten aan de slag te gaan en ze dingen op een andere manier te laten aanpakken. Al gelooft ze niet (en met haar bijna alle leerkrachten) dat het mogelijk is om niet alle leerlingen in een klas hetzelfde te laten doen, maar ook meer te kijken naar werk voor betere leerlingen en hulp voor zwakkere leerlingen. Maar wie weet, krijgen we dat er ook nog in. Want dat is hier toch wel een groot gemis. Ben jij een moeilijk lerende leerling dan heb je hier een probleem. Er is niet echt extra hulp voor je en meestal blijven dit soort leerlingen dan maar gewoon een aantal keren zitten en verlaten de school, met maar heel weinig kennis en het gevoel dat ze niets kunnen en niets waard zijn. Terwijl dat nergens voor nodig is. Met wat meer individuele begeleiding en wat meer werken op maat, kunnen deze leerlingen vaak wel nog heel veel leren. Iets langzamer, maar dat maakt niets uit. Wat dat betreft ligt er hier nog genoeg wat er aangepakt kan worden, want buiten de 100 dingen die met onderwijs te maken hebben, mist er ook wel een opvangplek voor kinderen die anders zijn en meer begeleiding nodig hebben. Die kunnen in geen tehuis terecht, omdat niemand daar de mogelijkheden voor heeft. Niemand weet wat ze ermee kunnen. En zelfs al weet je het wel, dan zijn er vaak gewoon niet de mogelijkheden voor. Zo gaat bij ons volgende week Jarrison weg. Een jongetje van 7 met het verstand van een drie jarige. Het breekt ons hart, maar alle aandacht die continu naar hem moet gaan, gaat ten koste van de andere kinderen. En dan moet je een keuze maken. Maar gemakkelijk is dat niet.

Dan nu mijn vraag, oproep, smeekbede!! Om al deze kinderen en ook de kinderen uit de buurt, goed te kunnen helpen, is er veel hulp nodig. Wij blijven altijd zoeken naar vrijwilligers die iets willen bijdragen aan de ontwikkeling van deze kinderen. Vind je kinderen leuk, ben je practisch (op welk gebied dan ook), heb je verstand van computers ( want we missen een goede computerman of vrouw!!), heb je een talent dat je kunt delen met deze kinderen, hou je van kinderen iets leren……dan meld je aan.
En heb je niet de mogelijkheid om hier naar toe te komen, maar wil je toch helpen. Ook financiele hulp is altijd welkom. En ik weet dat er mensen zat zijn die best iets kunnen missen, want als je dure spullen kunt kopen en vaak kunt gaan uiteten (ja voel je maar aangesproken!!), dan kan 10, 20, 25, 50 of….euro er best een keer af. Dus ga naar www.challengemenow.org om ons te sponseren voor onze raftingrace ( die al over 18 dagen is!) of maak het over op mijn rekeningnummer: 114138958 t.n.v M.E.Pepels (Rabobank te Beek).

Maar nu heb ik genoeg geleuterd. Ik ga weer eens flink aan de slag met mijn vertalingen, want het eind van deze week wil ik op de helft (van 16 rekenboeken van ongeveer 120 pagina’s) zitten.

Liefs en een hele dikke knuffel van een zeer rijke (op alle gebieden) Yelke