(T)HUIS!

Hola Lieve allemaal,

Het heeft even geduurd, want een huisje in orde maken en geen internet, zijn niet bevorderlijk voor je schrijffrequentie, maar....ik ben er weer.

Even terug naar Nederland. Ik wil nogmaals iedereen bedanken voor alles. Het was heerlijk om jullie weer te zien en jullie hebben me echt ongelofelijk verwend. Vooral qua eten. Pas nu alleen niet meer in de broeken, waar ik voor mijn bezoek naar Nederland nog in paste! Maar Krijg er hier gelukkig complimenten over. Hier vinden ze het wel lekker. Maar zelf ben ik toch weer terug bij niet snoepen, normaal eten en vanaf deze week....sporten.

Na een gezellig afscheidsavondje (met af en toe slikmomenten), was het dan zover. Ik mocht weer terug naar Iquitos. Moet zeggen dat ik, ondanks dat ik echt heb genoten, ook wel weer blij was naar mijn huis, werk en vrienden in Iquitos te kunnen. Maar vooral ook terug naar de warmte! Dat heb ik gemist.
Na een autorit naar Brussel (thanks mam, Ralf en Vief!), een treinreis naar Parijs, een vlucht naar Caracas, Lima en na een lange wachttijd ook naar Iquitos, stapte ik (om drie uur in de nacht) uit op het vliegveld van Iquitos. Het had net geregend en rook heerlijk fris. Het voelde al weer als thuiskomen. Na een ritje in de mototaxi van een half uur en nog een uurtje kletsen met Yol ben ik gaar mijn bed ingedoken. Heb daarna echt het hele weekend gehangen. Megalekker en ontspannend.

Daarna begon ik met mijn huis. Na een hele maandag shoppen (met dank aan Victor), een hele dins-, woens- en donderdag shoppen en regelen (met dank aan Otteniel) en een vrijdag op stoffen en kussenjacht (met dank aan Marijke), is mijn huisje nu bijna klaar. Moet nog wachten op de spullen die de timmerman nog aan het maken is, maar dan heb ik zover ook alles wat ik echt nodig heb. Alleen de tuin moet dan nog aangepakt, maar dat kan ook wat later.
Vanaf afgelopen woensdag slaap ik er in elk geval wel al en ik moet zeggen dat ik er prima slaap en me er heel erg thuis voel. Moest alleen aan beetje wennen aan het kabaal van de motocarren, na alle stilte van Arco Iris. Maar achter in huis, hoor je het bijna niet.
Ik weet wel zeker dat dit echt mijn plekje gaat zijn.

En vandaag begin ik dan ook weer echt hier op Arco Iris. Daar heb ik super veel zin in, al ben ik ook weer even zoekende met wat ik allemaal ga doen en hoe. Maar ik denk dat dat vanmiddag al wel weer over is.
Het was wel weer heerlijk om de kinderen weer te zien. Ik was er maandag al en wist dat ze film hadden. Ik probeerde nog heel stilletjes naar binnen te sluipen, om eerst mijn dingen te kunnen doen, maar dat werkte toch niet. Jahaira had me snel geschoten en toen had ik ook echt iedereen om me heen hangen voor een knuffel en een zoen. (niet dat ik dat erg vond hoor!). Alleen Mijn stoere mannen Willy en Alex zwaaiden wat van een afstandje, want als je 10 en 11 bent ga je echt niet aan je tia hangen. Maar vanmorgen stiekem bij de poort kreeg ik van allebei een hele dikke knuffel en een zoen. Zo begin je je eerste werkdag natuurlijk wel heel goed.

Maar die werkdag moet nu ook echt gaan beginnen. Dus geen geleuter meer van mij, maar aan de slag met de kinderen, want die zijn alweer/ nog steeds thuis wegens stakingen van de docenten. Schiet niet op zo.

Ik probeer zo ook nog de foto's op mijn site te zetten, maar tot nog toe lukt het nog niet. Anders volgen ze deze week.

Dikke kus Yelke