Laatste berichtje uit Peru.

Lieve allemaal,

Hier ben ik dan eindelijk weer eens met mijn laatste berichtje uit Peru. Zit nu in een koud Lima bij Elly (zus van Marijke en net zo hartelijk en gezellig!) in huis Het voelt voor mij zo raar, dat ik hier weg ga. Het idee dat ik donderdag weer in Nederland zit? Terwijl ik voor mijn gevoel gister pas vertrokken ben. Zo snel gegaan.
Kon ook alleen maar weg uit Iquitos en afscheid nemen van iedereen, omdat ik wist dat ik terug zou komen. Anders was ik denk ik niet eens weg gegaan. Iquitos voelt op dit moment als mijn thuis. Mijn plekje. En Arco Iris met al zijn kinderen en al onze nieuwe plannen voor het onderwijs project (daarover later meer!), maken het helemaal speciaal.
De afgelopen weken, waren erg hectisch. Moest zo veel dingen regelen. Het goed achter laten van van alles en iedereen voor de lessen, het al vooruit plannen en brainstormen voor de toekomst, nadenken over dingen in Nederland en verhuizen. Want ja……..bij terugkomst ga ik niet meer op Arco Iris wonen, maar in mijn eigen huisje. Echt zo lekker. Het is een groot huis met drie slaapkamers, een kamer een lekkere binnenplaats, een grote leefkeuken en gedeelde tuin. Enige nadeel is dat ik niet de hele dag water heb, maar ja met een grote ton in de douche en in de keuken, kom je ook een heel eind. Veder is alles geschilderd en opgeknapt en mijn huurbaas zou nog doorklussen voordat ik in juli de sleutel krijg. Echt wel cool. Maar ja met zo´n nieuw huis moest wel vanalles gekocht en geregeld worden. Tripje naar de notaris voor het contract. Heel raar, maar je kunt daar zo binnenlopen en voor een paar sol is alles geregeld. Alleen moet je daarna 8 keer terug om het mee te krijgen, want steeds is het er niet, of is de notaris er niet, of..........
Ben ook nog met Yol naar Chachachorro (schrijf je dat zo?) om daar meubels te gaan kijken. Echt wel leuk. Dat is een grote hal, waar allemaal houtbewerkers en meubelmakers bij elkaar zitten en waar je dus echt vanalles kunt kopen. Beetje als Ikea, maar dan anders. Ik verbaasde me echt zo over de prijzen. Stoelen kosten iets van 25 sol (zo´n 6 euro) en een tafel iets van 50 sol. Echt heel raar. Heb wat dingen bekeken en aan Yol doorgeven wat ik wilde hebben. Victor gaat dan, met zijn goede afdingpraatjes, alles voor me kopen.
Zelf heb ik ook al wat kleine dingen voor in de keuken gekocht. Wel leuk om te doen. Was helemaal blij. Mag (moet) gewoon een hele nieuwe inboedel kopen.
Nu maar hopen dat ik er bij terugkomst snel in kan.
Verder zijn we erg bezig geweest met het nadenken over de toekomst van het onderwijsproject op Arco Iris. Het loopt eigenlijk zo goed en we zien zo`n grote verschillen bij de kinderen ( meer zelfvertrouwen en het gevoel hebben dat ze iets waard zijn en iets kunnen), dat we hier meer mee willen. Dus zijn we heel erg aan het praten en zoeken, over hoe we dit volgend schooljaar (maart 2008 ) kunnen gaan uitbreiden naar de buurt, want ook die kinderen zouden hier van mee moeten kunnen genieten. We willen ons dan vooral gaan richten op de oudste kleuters en de eerste en de tweede klassers. Vooral daar, omdat we daar de meeste ervaring mee hebben en daar ook al veel materialen voor hebben ontwikkeld of aangeschaft. Maar ook omdat we denken dat een goede basis voor kinderen heel belangrijk is. Als ze de eerste jaren een goede basis mee krijgen, kunnen ze daarna zelf door. En op deze manier kunnen wij meer kinderen helpen, dan wanneer we ze van begin tot eind mee nemen. Ook willen we een samenwerkingsverband met de school waar onze kinderen op zitten. Wij willen hun helpen/ opleiden en zij mogen gebruik maken van onze materialen. Voordeel van twee kanten. Wij hebben docenten die wat meer kennis hebben, waar onze kinderen ( en alle andere kinderen ) van profiteren en zij krijgen nieuwe ideeën en materialen.
Deze plannen zijn allemaal heel leuk, maar er zitten nogal wat haken en ogen aan. We zijn nu bezig om uit te zoeken of we recht hebben op hulp van docenten en hoe dat dan zou moeten. Als dat niet zo is, moeten we dus zelf op zoek naar docenten en manieren om die te gaan bekostigen. Als we dit al rond krijgen, moet er natuurlijk ook een gebouw gaan komen, want er is hier geen plek om met al die kinderen te gaan zitten. Wie gaat dat bekostigen? Hetzelfde met alle materialen die nodig zijn, als je dit wilt opzetten. Dat kost gewoon wat. Ook zijn we bezig met het zoeken naar geschikte vrijwilligers die hier interesse in hebben, want alle hulp is nodig.
Als er nog mensen zijn die ideeën hebben, over hoe we aan geld zouden kunnen komen, dan laat het maar weten en als er mensen zijn, die specifiek zouden willen bijdragen aan het onderwijsproject ook.
Zelf zijn we ook al druk met vanalles bezig. Zo ga ik samen met Tim (andere vrijwilliger), Martijn (medewerker van SNV in Iquitos en nog iemand in september mee doen aan de longest raftingrace in the world op de Amazone, om zo geld in te zamelen voor ons onderwijsproject. Mensen die ons willen sponseren, kunnen dat op www.challengemenow.org. Je moet je daar eerst inschrijven en met het wachtwoord wat je dan via de mail krijgt, kun je je inloggen. Dan moet je naar onze challenge gaan en daar aangeven dat je ons wilt sponseren. Het geld hoef je pas te betalen als wij ook echt onze drie dagen rafting ( 180 km) erop hebben zitten. Hoop op jullie steun, want het is hard nodig hier!

Nou ga weer eens stoppen. Zie jullie heel snel weer in Nederland. Hoop dat jullie me een beetje warm weer regelen.

Liefs en een dikke knuffel
Yelke