Druk, druk druk.

Lieve allemaal,

Heeft erg lang geduurd sinds mijn laatste bericht. Was ook even heel druk met allerlei dingen. Jullie kennen het gevoel wel: weten dat je bijna met vakantie gaat en voor die tijd nog even alles geregeld willen hebben. Vooral omdat ik weet dat als ik terug kom, de kinderen vakantie hebben en we ook weer meteen met een heel druk programma aan de slag gaan. Dus ik wil het nu allemaal klaar hebben liggen, omdat ik er tijdens het reizen niet mee in mijn hoofd wil zitten.
Even een update van alle veranderingen hier.
Na mijn laatste bericht ben ik van de eerste klas, naar de tweede, derde en vierde klas doorgestroomd. Dat was wel even een heftige verandering. Je komt van een groepje, wat best lekker loopt en al heel veel weet in een groep die nog heel veel hulp nodig heeft. En jullie kennen mij. Ik meen dat ik alles in een keer KAN en vooral MOET veranderen. Niet altijd een handige instelling. Vooral niet in Peru, waar alles toch NOOIT gaat zoals jij dat bedenkt, regelt of wilt.
Ben dus in eerste instantie ook maar aan alleen aan de slag gegaan met de tweede klassers. Dat zijn vier kinderen met grote problemen. Een is hyper en meent dat hij kan doen wat hij wil. Nou komt hij daar meestal ook wel mee weg....alleen bij mij niet! Daar was hij niet zo blij mee.
De andere drie dames hebben echt grote problemen met het geloven in zichzelf. Ik hoor alleen maar: "no sé, no sé nada!" ( ik weet het niet, ik weet niets! ). En doordat ze echt denken dat ze niets kunnen, willen ze natuurlijk ook niets. Zodra ze het gevoel hebben dat het fout kan gaan, klappen ze dicht of gooien de kont tegen de krib. Heel logisch, als alles vaak ook te moeilijk voor je is en je op school in een klas van 38 toch nooit hulp krijgt. Geef ze geen ongelijk. Maar voor mij wel een uitdaging om dat te doorbreken. Beetje bij beetje merk ik dat dat wel lukt. Al besef ik goed dat dit nog een hele tijd zo gaat duren.
Ben in elk geval blij dat ze zo enthousiast zijn begonnen in al het werk dat ik voor ze gekopieerd had. Ze hebben er echt plezier in. En daarmee had ik twee vliegen in een klap. Want omdat mijn groepje zo enthousiast was, begonnen de andere kinderen en Nana Blanca en meester James ook om werk te vragen. Dat moeten we natuurlijk hebben! Na een goed gesprek met Blanca en James heb ik ook voor hun kinderen een compleet pakket gemaakt, waar ze nu iedere dag hard mee bezig zijn. Stapje voor stapje gebeurt er iets, al zie ik ook nog 1000 dingen die niet lopen. Zou het liefst al die dingen meteen ook even aanpakken, maar dat werkt niet. Ga dan ook maar af en toe bij Yol spuien (want die is nu echt met zwangerschapsverlof!) en krijg dan goed advies. "Laat het los, want het heeft geen zin om je er druk om te maken. Sommige dingen moet je laten lopen, want alles veranderen lukt toch niet. Dat heeft tijd nodig en zeker hier in Iquitos! Weet dat ze geljk heeft en kan het meestal ook wel naast me neerleggen, maar geregeld komt toch de frustratie en Nederlandse manier van denken en doen boven drijven. Maar ik denk dat je aan alles kunt wennen. Wie weet ben ik over een paar jaar ook zo!! ( grapje!!)

Iets heel anders. Twee weken geleden zijn er twee erg leuke nieuwe vrijwilligers gekomen:Joost en Laura. Zij blijven hier tot eind februari. Ze zijn erg enthousiast met vanalles begonnen. Ik moet zeggen dat ik het wel erg gezellig vind. 's Avonds gezellig kletsen en veel samen overleggen.En komend weekend gaan we met z'n vieren de jungle in. Ben benieuwd wat we allemaal te zien krijgen.Ik hoop heel veel.

Gelijk met Joost en Laura kwam ook ex-vrijwilligster Yvonne hier nog eens buurten. Nog meer drukte en gezelligheid.
Zij kwam ook om zwarte Piet (Pedro negro) te spelen, want natuurlijk kan dat feest hier ook niet ongemerkt voorbij gaan.
Wij begonnen al in de stemming te komen op de vrijdag ervoor. We waren bij Marijke om pepernoten te bakken (en te eten!) en deden dat onder het genot van een Nederlands kinderkoor met Sinterklaasliedjes. Warm of niet warm, het helpt om in de stemming te komen.
Op zondag kwamen we weer bij elkaar bij Marijke om Jeroen om te toveren in Sinterklaas. Het heeft wat geknutsel, geregel en gezelligheid gekost, maar het resultaat mocht er zijn.
Op dinsdag was de grote dag. Na de lessen zat iedereen klaar in het salon. Iedereen bulde hard mee met Sinterklaas Kapoentje (want die kennen ze!) en Sint en Piet kwamen zwetend binnen. Want ga maar eens compleet aangekleed in de hitte in de motocar zitten en probeer maar eens alle kinderen van de buurt van je af te schudden, die willen weten wat dit nu weer is. Na veel zingen en veel complimenten van Sint over hoe goed het met sommige kinderen ging, kregen ze hun cadeautjes en snoepjes.
Al met al een erg gezellige middag.

Verder ben ik met Jiska onze vakantie aan het plannen. Want over twee weekjes is het dan toch zo ver. We gaan eerst naar Lima, waar we Marrit en Lars treffen en een paar daagjes rondhangen. Dat lijkt me wel erg leuk. Erg cool om bekende en vertrouwde mensen te zien. Daarna vertrekken we rustig via het noorden van Peru naar Quito in Eucador. Het lijstje van te zien dingen is erg groot. Zal wel niet allemaal lukken, maar dat zien we dan wel weer. Op het eind zit de Galapagos in de planning. Nog even kijken of het allemaal rond komt, maar dat zal wel.
Ik zal jullie in elke geval op de hoogte houden.

Nou lieve allemaal, hoop dat met jullie alles goed is.
Er komen nog foto's , maar die komen later.

Liefs en een dikke knuffel Yelke