Mijn reis en aankomst!

Lieve allemaal,

Hier dan toch mijn eerste berichtje uit Peru. Het heeft lang geduurd eer ik hier was, zoals jullie al konden lezen door de berichtjes van mam. Zal jullie het verhaal vertellen.
Ik zou vliegen vanaf Brussel met Iberia, maar Iberia was aan het staken. Daardoor werd mijn vlucht omgeboekt. Ik zou via Frankfurt naar New York (en ik vorige week nog roepen dat ik daar nooit naar toe zou willen!!) vliegen en dan door naar Lima.
Alles ging prima tot in New York.Ik zat zelfs business Class! Vanaf daar zou ik met LAN verder vliegen, maar die waren overboekt. Ik moest wachten en kreeg om 23.00 te horen dat ik niet mee kon. Mijn bagage werd uit het vliegtuig gehaald en ik moets naar een balie. Ik was samen met Elli (een engels meisje over)en ze konden niets voor ons doen. Alleen een nummer dat we konden bellen. Wij bellen, maar die mensen konden ook niets voor ons doen, want het vliegveld moest het regelen. Toen we weer terug bij de balie waren was er niemand meer. Uiteindelijk zijn we maar op een stenen bank gaan liggen in een poging wat te slapen. Ik geloof dat ik een uurtje geslapen heb. Om vier uur zijn we aan de slag gegaan om iets te regelen. Ik heb werkelijk alle gates van JFK gezien en sommige wel heel vaak. Iedere keer met de trein en maar weer zoekken. Niemand kon mij helpen. Elli wel, omdat zij via American airlines was gekomen. Die hebben mij ook nog proberen te helpen, maar niets hielp. LAN kon niets doen en ik want de vluchten van die dag waren ook al weer overgeboekt en het was niet hun probleem!! Ik moest maar naar Iberia. Om twee uur was daar eindelijk iemand. Die mevrouw van Iberia heeft me goed geholpen. Ze regelde me een vlucht via Miami naar Lima. Ze was erg boos op LAN, omdat ze me niet hadden geholpen en heeft ze dan ook erg boos gebeld, want het was schijnbaar niet de eerste keer. Ze zouden een klacht indienen bij LAN.
Daarna moest ik snel naar de volgende gate voor mijn vlucht. De vlucht naar Miami was prima, maar het ging al weer fout Bij LAN. Weer was de vlucht overgeboekt. Ik stond al weer standby. Wat ik ook zei, niets hielp.Ik kon op dat moment alleen nog maar zitten en huilen. Om half 1 ´s nachts werd ik weer afgescheept.Ze deden weer helemaal niets. Ik moest Iberia maar zoeken en mijn bagage ook. En ik kan je zeggen dat het leuk zoeken is midden in de nacht op een enorm vliegveld. ( ik hier kan ik mijn weg intussen dromen. Heb heel wat kilometers gemaakt.) Bij Iberia was er natuurlijk niemand. Een man van de beveiliging meense dat er tuegen vier uur ´s nachts wel iemand zou zijn. Mijn bagage (kwam ik na lang zoeken en vragen) was gestald. Ik ben toen maar in een hoekje tussen wat stoelen op de grond gaan liggen om wat te slapen. Ik heb geloof ik een uurtje geslapen. Tegen de tijd dat ik wakker was, voelde ik me erg gaar ( alles wiebelde de hele tijd), vies en wanhopig. Ik was het echt zo zat.
Ik ben Iberia gaan zoeken. Heb daar echt uren gezeten, maar om half negen was er nog niemand. Toen ben ik toch weer terug gegaan naar LAN. Kupers had me gebeld en gezegd dat zij echt verantwoordelijk waren. Zij gingen ook bellen. Daar bij de balie heb ik een plek kunnen bemachtigen op het vliegtuig. Moest dan om 1 uur vooraan de rij staan en dan zou alles goedkomen. Dat bevestigden ze ook tegen Kupers en mijn moeder. Zelfs LAN Nederland heeft dat bevestigd!
Ik stond er al om kwart voor twaalf. Toen ik na twee uur eindelijk aand e beurt was leek het even goed te gaan. Maar toen begon de ellende weer. Ze wilden me weer stanby zetten. En toen (jullie geloven niet dat ik het ben!!) was bij mij de maat zo vol. Ik heb daar tegen drie mensen staan schelden. Gezegd dat ik mee ging op deze vlucht en dat het me niet interesseerde hoe ze het gingen regelen! De laatste man nam me mee naar een rustig hoekje omdat ik zo te keer ging. Toen hij kwam met de zin: "ja je kan standby", hield ik het niet meer. Ik heb me daar een partij staan huilen, niet normaal. Daar schrok hij behoorlijk van en toen ging hij opeens alles doen om me te helpen. Op dat moment kwamen ook van alle kanten de telefoontjes van mam en Roel en Kupers binnen. Mensen in de rij stonden allemaal naar me te kijken, maar dat boeide me niets meer. Sommige kwamen vragen of het wel goed met me ging.
Toen kwam de zin: " Ga naar boven, er is plek!" Ik ben gelopen, maar geloofde het niet. Boven kwam er aleen vrouw naar me toe. Ze had alles me gekregen en had ook nog eens tegen de mensen gezegd dat ze me een vlucht moesten geven. Ze vond me zo zielig.
Ik mocht daarna doorlopen het vliegtuig in. Tot het laatst toe was ik bang datik er alsnog uit moest. Pas toen we vlogen kon ik opgelucht ademhalen.
Ik was zo blij toen ik gisteravond door Santos werd afgehaald en toen ik bij Henk in mijn hotel aan kwam. Heerlijk die warme douche en vooral dat bed!
Ik heb super geslapen!
Ik ben net gaan ontbijten en zit nu hier.
Het is altijd spannend om de eerste keer naar buiten te gaan in een nieuw land. Ik word altijd zo onzeker van alle nieuwe dingen. Maar tot nog toe valt alles mee! En dat Spaans komt ook wel goed.
Ik wil vanaf hier ook even Kupers en mam en Roel bedanken voor alle hulp. Jullie hebben echt veel voor me gedaan en daar ben ik jullie erg dankbaar voor. En Roel bedankt voor alles wat je voor me hebt uitgezocht en ondersteunende smsjes! En verder iedereen bedankt voor alle smsjes en jullie medeleven vanuit Nederland.
Dikke knuffel Marielle